Werkplekleren onder de vleugels van LD³

Als studente van Odissee Hogeschool liep Kobra afgelopen maanden stage in Het Anker, in het kader van haar graduaat maatschappelijk werk. Voordien deed ze er vrijwilligerswerk en bouwde ze goede contacten op met de bezoekers. Haar keuze voor Het Anker was er dan ook één “vanuit vertrouwen en een gevoel van veiligheid”, zoals ze zelf zegt. 

Kobra legde letterlijk én figuurlijk een heel parcours af. Eind 2014 kwam ze zwanger aan in België vanuit Iran, waarbij ze haar drie kinderen moest achterlaten. Het was een moeilijke tocht die via Turkije en Griekenland liep. Na 11 maanden werd ze eindelijk met haar gezin herenigd. Met haar man liep het minder vlot, die zag liever dat Kobra thuisbleef met de kinderen.  

Kobra wilde haar ambities najagen, studeren, bijleren, werken en ervaring opdoen. Na haar lessen Frans, Nederlands én haar opleiding verpleegkunde aan het Sint-Guido instituut, begon ze eindelijk aan wat ze echt wou worden: maatschappelijk assistente. Maar het aanleren van de beide landstalen vindt ze even belangrijk. “Want hoe kun je zorg aanbieden aan een persoon als je zijn of haar taal niet spreekt?”, vraagt ze zich luidop af. 

“Tijdens mijn stage doe ik vooral individuele begeleiding”, vertelt ze. “Ik luister naar de persoon en kijk niet naar één bepaald probleem. Ik probeer het gesprek open te trekken en het dagdagelijkse leven van de persoon in kaart te brengen. Het is voor mij de beste manier om te zien hoe ik tegemoet kan komen aan de noden en behoeften van de persoon, en te weten hoe we als lokaal dienstencentrum ondersteuning kunnen bieden.” 

Kobra wijst erop dat de lokale dienstencentra heel erg belangrijk zijn. “In mijn land kijken jongeren op naar de ouderen, en is er veel zorg vanuit de omgeving. Hier zie ik een veel grotere afstand tussen ouderen en jongeren.” In haar ogen is de Westerse maatschappij veel individualistischer, waardoor ontmoetingsplaatsen als Het Anker toelaten om de juiste hulpverlening te bevragen, contacten te leggen met andere buurtbewoners, en deel te nemen aan fijne activiteiten.

Op onze vraag wat haar plannen voor de toekomst zijn, hoeft ze niet lang na te denken. “Mijn droom is om ooit mijn eigen vzw op te starten en taallessen te organiseren voor mensen die hier net toekomen en hun leven willen opstarten. Want taal en communicatie zijn de basis van alles.”